مهران مدیری

مهران مدیری (زادهٔ ۱۸ فروردین ۱۳۴۶) کارگردان و بازیگر، تهیه‌کننده، خواننده و مجری ایرانی است. مجلهٔ نیوزویک در مقاله‌ای او را بیستمین مرد قدرتمند سال ۲۰۰۹ میلادی در ایران نامید. مدیری ۱۰ بار برندهٔ جایزهٔ حافظ شده‌است و رکورد بیشترین جوایز را در بین کسانی که برندهٔ جایزهٔ حافظ شده‌اند، دارد.[۶] او برای بازی در همیشه پای یک زن در میان است (۱۳۸۶) نامزد دریافت سیمرغ بلورین جشنوارهٔ فیلم فجر شد. مهران مدیری آخرین فرزند خانواده‌ای ۶ نفری است. او سه برادر بزرگ‌تر به نام‌های محسن، مسعود و مهرداد دارد. از شانزده‌سالگی با تئاتر آشنا شد. در سال ۱۳۶۸ وارد رادیو شد و در داستان شب به مدت شش سال به گویندگی پرداخت. در سال ۱۳۷۲، به همراه داریوش کاردان اولین برنامهٔ طنز خود را برای نوروز ساخت. تا سال ۱۳۷۲ با نمایش‌های زیادی چون: شوخی، تلگراف، آرسنال، پانسیون، سیمرغ، هملت، کیسه بوکس و… روی صحنه رفت. همچنین در این دوران به عنوان بازیگر در نمایش‌های رادیویی قصه‌های شب نیز حضور داشت. آغاز شهرت مدیری از سال ۱۳۷۲ بود که در مجموعهٔ طنز نوروز ۷۲ بازی کرد. بعد از آن مدیری در چندین مجموعهٔ طنز دیگر که توسط صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران پخش شد به عنوان بازیگر و کارگردان حضور داشت. در یکی از قسمت‌های برنامهٔ دورهمی، مهران مدیری گفت که در عملیات والفجر ۸ حضور داشته‌است. پرواز ۵۷ مجموعهٔ طنز تلویزیونی بود که در دههٔ فجر سال ۱۳۷۲ از شبکهٔ یک پخش شد. این نخستین کار کارگردانی مدیری در یک سریال طنز تلویزیونی بود. پرواز ۵۷ را می‌توان دومین نقطهٔ عطف مجموعه‌های طنز تلویزیونی پس از پیروزی انقلاب دانست. بازیگرانی مانند نصرالله رادش با بازی در این سریال وارد عرصهٔ تلویزیون و طنز ایران شدند. پس از ساخت و پخش مجموعهٔ پرواز ۵۷، مدیری ساخت سریالی دیگر را به نام ساعت خوش، با بازیگرانی نه‌چندان مطرح آغاز کرد که در سال‌های ۱۳۷۲ و ۷۳ به صورت هفته‌ای یک بار از شبکهٔ دو پخش می‌شد. این مجموعه که با استقبال بسیاری از سوی مردم مواجه شد، شامل قطعات طنز کوتاه بود و نکتهٔ خاص آن، متفاوت بودن با نوع طنزی بود که در آن زمان در صدا و سیما رایج بوده و بسیار تکراری و یکنواخت شده بود. نوع نگاه مهران مدیری به طنز سبب مشکلاتی با برخی روزنامه‌های محافظه‌کار مانند کیهان شد.به هر روی این مجموعه آغازگر حرکت جدید و معرفی بازیگران جدیدی در عرصهٔ طنز شد. مطرح شدن بازیگران جوان ساعت خوش به عنوان ستاره‌های تلویزیون، چندان در آن برههٔ زمانی خوشایند مدیران تلویزیون نبود. ساعت خوش در اوج، یک‌مرتبه به پایان رسید. این تصمیمِ اتفاقی برای خود بازیگران هم عجیب بود.