حبیب

حبیب محبیان، معروف به حبیب (زادهٔ ۴ مهر ۱۳۲۶ در تهران – درگذشتهٔ ۲۱ خرداد ۱۳۹۵ در روستای نیاسته، کتالم، رامسر)،خواننده، آهنگساز، نوازنده و ترانه‌سرای سرشناس و صاحب سبک ایرانی بود. او در دههٔ ۱۳۵۰ خورشیدی با آلبوم مرد تنهای شب به شهرت رسید. جنس صدای تنور حبیب، استفاده‌اش از گیتار ۱۲ سیمی و آهنگسازی متأثر از موسیقی راک غربی، او را به‌عنوان هنرمندی متفاوت به موسیقی پاپ ایران معرفی کرد حبیب در ۴ مهر ۱۳۲۶ در شمیران استان تهران به‌دنیا آمد. برادران او محمود، قاسم، منصور و منوچهر و خواهران او عفت و مریم هستند. علاقهٔ وی از ابتدا به گیتار بود. دوران نوجوانی حبیب مصادف با پیدایش گروه بیتلز در دههٔ ۶۰ میلادی اروپا شد و این باعث علاقهٔ بیشتر وی به موسیقی گردید. با پذیرفته‌شدن در آزمون صدا و سیما، زیر نظر مرتضی حنانه به فراگیری اصول و تدابیر آهنگسازی روی آورد. بعدها وی توانست به‌عنوان خواننده در تلویزیون استخدام شود. وی بعد از ۲ سال از استخدام در رادیو و تلویزیون به خدمت سربازی رفت و در آنجا نیز خوانندهٔ باشگاه افسران بود.[نیازمند منبع]وی از معدود خوانندگانی بود که در اجرای آهنگ‌هایشان از گیتار ۱۲ سیم استفاده می‌کرد. همسر اول حبیب، شادی نام داشت. احمدرضا محبیان ثمرهٔ ازدواج حبیب و شادی است که در ایران زندگی می‌کند. شادی در دی ماه ۱۳۵۴ به‌دلیل آسیب در ناحیهٔ پا که به بیمارستان رضا پهلوی (شهدای فعلی) مراجعه کرده بود، به‌دلیل تزریق آمپول پنی‌سیلین که برایش حساسیت‌زا بود، درگذشت.[نیازمند منبع] واقعهٔ فوت همسر حبیب، و به فاصلهٔ دو ماه فوت مادر او، باعث شد که در اولین آلبومش یعنی «مرد تنهای شب» که در سال ۱۳۵۶ انتشار یافت بیشتر آهنگ‌ها را به یاد ایشان بخواند.[نیازمند منبع] آهنگ‌های «مادر» و «خرس کوکی» را به یاد مادرش، «شهلای من» و «خواب سرخ بوسه‌ها» را به یاد همسرش و «نگاهم» و «مرد تنهای شب» را به یاد هر دوی ایشان خواند. همسر دوم حبیب، ناهید نام دارد که «محمد محبیان» خواننده و همکار پدر ثمره ازدواج با اوست