علیرضا آذر

متولد یک‌شنبه ۱۳ آبان ۱۳۵۸ و زاییده تهران دراندشت و شاعر کشم همانجا عاشقی کردم و عاشقانه نوشته ام هر چقدر شهر بزرگ تر شد برای من و خانواده ام جای کمتری داشت و حال حاشیه نشینم ،ولی در تهران زندگی میکنم هنوز . نفس هایم همانجا فرو میروند حتی اگر جای دیگری زیست کنم. علیرضا آذر شاعر و خواننده، فرزند دوم خانواده ای چهارنفره در تهران است و یک خواهر کوچکتر از خود دارد.از کودکی علاقه به شعر داشته و به گفته خودش در حاشیه کتابهایش پر از دلنوشته ها بوده و مشوق او مادر و پدر و معلم هایش بودند البته پدرش از شعر خوشش نمی آمد! یادش نمی رود که در شروع دوستانی داشته که او را مسخره می کردند. به گفته خودش انسان عاشق پیشه و تنبلی است که خیلی کم مطالعه می کند. او قبلا در مخابرات مشغول به کار بوده است.علیرضا آذر متاهل است . علیرضا آذر شاعرانی چون حسین مزنوی، حافظ، سعدی، صائب، فروغ فرخزاد، حسن حسینی،سلمان هراتی و قیصر را دوست دارد و به گفته خودش الگوی خاصی ندارد و بیشتر تحت تاثیر طیف دهه هفتاد کرج است و سبک موردهلاقه او مثنوی ، غزل، سپید، چارپاره است. علاقه اصلی او به شعر است اما چون کتاب و نوشته ها در این زمانه کمتر دیده میشود او به دکلمه روی آورد و توانست در این کار موفق شود. در سال ۸۹ در زمینه ترانه گام برداشت و تراک های معروف مثل تیتراژ پایانی سریال ستایش را سرود.