کجایی که تنهایی و بی کسی با من آشنا کرده حس غمو!
ببین داغ دوری از آغوش تو به زانو در آورده احساسمو…
همه فکر و ذکرم شدی و هنوز داره آب میشه دلم پای تو…
ببین قفل لب های من وا شده منو قصه گو کرده چشمای تو!
خیالم رو از عمق دلواپسی تا رویای بوسیدنت میبره…
سکوت شبو گریه پر میکنه شبایی که از خواب تو میپره…
نشد قسمتم باشی و پیش تو به لبخند هر روزت عادت کنم…
منو محو چشمای مستت کنی تو رو مثل کعبه عبادت کنم!
من این کنج زندون ماتم زده تو بیرون از اینجا تو رویای من…
من این گوشه جای تو غم میخورم تو بیرون از این میله ها جای من!
دارم تو هوای تو پر میزنم داری غصه هامو نفس میکشی…
به یادت رها میشم از این قفس تو از غصه من قفس میکشی…
از این شهر خاکستری دلخورم از این بغض پیچیده تو لحظه ها!
تو این روزهای پر از بی کسی تو تنها تنها تو موندی برام…
نباید چشامون از عشق تر بشه به خشکی این شب بر میخوره!
هنوزم یکی توی پس کوچه ها داره عاشقی ها رو سر میبره!
حسین زمان من این کنج زندون ماتم زده
نظرات